دیدگاه دانشجویان پرستاری در باره ی عوامل تنش زای آموزش بالینی

مقدمه: دانشجویان پرستاری از دوره آموزش بالینی به عنوان تنش زاترین دوره یاد می کنند. یادگیری در محیط بالین، دانشجویان را با چالش هایی مواجه می کند که در کلاس درس وجود نداشته و استرس آمیز می باشند. لذا هدف از این مطالعه تعیین عوامل تنش زای محیط بالین جهت رفع آن ها و دستیابی به سطح مطلوب تری از کیفیت آموزش وکارآیی آموزش پرستاری است. روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی تعداد 130دانشجوی پرستاری ترم دوم به بالا به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش ویژگی های فردی و 29سوال پیرامون عوامل تنش زای آموزش بالینی در چهار حیطه بود. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی توسط نرم افزارآماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: حیطه های احساسات ناخوشایند، تجارب تحقیر آمیز، تجربیات بالینی، ارتباطات بین فردی به ترتیب از عوامل استرس زای آموزش محیط بالین از دیدگاه دانشجویان بودند. بیشترین میزان استرس در دامنه4-1، به ترتیب شامل زجرکشیدن بیماران بدحال(7/0±53/3)، تذکر مربی در حضور پرسنل و بیماران (84/0±36/3)، تمیزکردن بیماران بعد از دفع (92/0±18/3) و ارتباط دانشجو با مربی (95 /0±85/2) بود. بین ترم تحصیلی و وضعیت تاهل با عوامل استرس زا ارتباط معنی داری وجود نداشت اما این اختلاف بر حسب جنس معنی دار بود (02/0= p). نتیجه گیری: با توجه به این که عوامل تنش زا در محیط بالین اجتناب ناپذیر می باشد ایجاد یک سیستم حمایتی برای آموزش  مهارت های مقابله با استرس به دانشجویان و تسهیل دستیابی به اهداف آموزشی توسط مربیان ضروری به نظر می رسد.